De Fruitgaarde

Het zal vandaag weer een warme dag worden, maar helaas was het niet mogelijk om vroeg te vertrekken , omdat ik pas om 9 uur de sleutel van de blokhut kon inleveren. Na dit gedaan te hebben eerst maar even Diest in om een ontbijtje en de lunch voor onderweg te scoren. In de plaatselijke supermarkt wat croissants gevuld met geitenkaas, camembert, worst en harde broodjes gehaald en ik was weer On Route.
Net buiten Diest kwam ik mijn eerste berg tegen met de toepasselijke naam De Kloosterberg, want er stond helemaal geen klooster op. De beklimming ging over een niet al te stijl zandpad en na een kleine 50 hoogte meter had ik de berg bedwongen. Na een even hoge afdaling liep ik de open vlakte tegemoet, zover je kon kijken alleen maar kale akkers. Langzaam bracht de weg me naar een plateau, alwaar ik me even als een roepende in de woestijn voelde. Dit heb ik dan ook maar gedaan, er was per slot van rekening toch niemand die me kon horen. Twee broedende kieviten waren hier blijkbaar toch niet van gediend en vlogen al krijsend op.
De verdere route leiden me door de Belgische Betuwe. Daar liep ik dan, vol in de zon, op een betonplaten weg, geen schaduw in De Fruitgaarde. Dit gebied heeft me een aantal uren en kilometers bezig gehouden toen ik in Ransberg aankwam. Vanaf daar was het nog een kleine 4 kilometer naar mijn overnachtings plaats Het Leeuweriksveld in Neer Linter.
Het Leeuweriksveld bestond uit een B&B en een minicamping waar ik weer een trekkershutje (pod) had gereserveerd. Ik werd hartelijk verwelkomt door de eigenaar Jos, die voor een pelgrim een speciaal prijsje bad, inclusief avondmaal en ontbijt. Na een snelle douche ging ik mij melden bij Jos voor het avondmaal. Jos was druk bezig met de campinggasten, waarop hij verschrikt reageerde: “Oh daar is munne moat al, eerst een pintje Menneke voor dat we gaan eten”. En daar zat ik met een heerlijke koude Jupiler in de tuin bij Jos en zijn vrouw Nicole. Nu bleek dat Jos ook nog erg goed kon koken en de maaltijd loog er dan ook niet om. Na een goed gevulde ‘groene’ soep kregen we een grote spies met kip en peperroom saus, groenten met een sausje met kruiden uit eigen tuin en heerlijke aardappelgratin. Natuurlijk een fles Chardonnay op tafel en de ontberingen van het warme weer en de zere voeten waren snel vergeten.
Na het eten met Jos nog lang zitten na tafelen en zitten kletsen over de Camino, de natuur en het dierenrijk. Om een lang verhaal kort te maken, moest ik de signalen van de natuur leren zien en lezen en de fles Chardonnay was leeg. Ik zeg tegen Jos, volgens mij zegt er me iets dat ik naar bed moet.