Op Weg Naar Ervy

Het was nog redelijk vroeg in de ochtend toen ik wakker werd. Voor mijn gevoel had ik niet heel lekker geslapen, zo op een matje op de grond brengt toch wel wat onrustig slapen met zich mee. Ik had niet veel te eten meer bij me, dus met een karig ontbijtje en geen koffie, ben ik maar zo snel mogelijk vertrokken. Eenmaal aan het lopen wordt het lichaam vanzelf wakker en voor je het weet ben je het gemis van de koffie vergeten.
Ik daalde de berg verder af en liep door het dorpje Sommeval, dat er verlaten en stil uit zag. Over een pad langs de korenvelden verliet ik het dorp in de richting van de bossen op de heuvels. Het bos dat voor me lag, waren de zuidelijke uitlopers van het bos waar ik gisteren doorheen was gelopen. Het pad liep langs de heuvel, met aan de lagere zijde de korenvelden en aan de andere zijde, op de heuvel rug, het bos. Het pad liep enigszins, naar één zijde, hellend af, waardoor het lopen niet echt gemakkelijk en vlot verliep. Op enig moment kwam er een reebok uit het koren omhoog en stak het pad over. Aan het platliggende koren was duidelijk te zien waar het beestje had gelegen. De reebok vluchtte niet echt vlot van me weg en leek ook kreupel te zijn aan een achter poot. De reebok liep over het veld voor me uit en bleef om een aantal meters stil staan om mij in de gaten te houden. Wanneer ik te dichtbij kwam liep het weer een eindje verder, om zo uiteindelijk in het bos te verdwijnen.
Het pad begon te stijgen en na een behoorlijke klim begaf ik me in de bossen op de heuvel rug . Na een korte pauze vervolgde ik mijn weg het bos uit door een klein gehuchtje, waarna ik aan de ander kant via het bos weer afdaalde richting de akkers. Het lopen ging vlot en voordat ik het wist was het nog maar een aantal kilometers richting mijn geplande eindbestemming. De route volgde een slingerende asfaltweg tussen het agrarische landschap, dat enigszins wel wat vergelijkingen heeft met het vertrouwde Brabant, met uitzondering van de heuvels dan. Maar er waren duidelijk meer bossen en heggen dan in het gebied van Troyes en Reims.
Het was redelijk vroeg in de middag toen ik aankwam in het dorpje Ervy-le-Chatel. Een vroegere vestingstad in het dal van Armance. De Sint-Nicolaaspoort die dateert uit 1450 is hiervan een getuige. Op het centrale plein staat een 19e eeuwse korenbeurs en er tegenover een klein cafeetje. Ik had die dag behoorlijk door gelopen en de temperaturen waren inmiddels al weer ruim boven de 20 graden en besloot dan ook om eerst een koud biertje te pakken voordat ik me ging melden bij het parochie huis. Twee fietsers, vol met bagage, die aan de overzijde een colaatje dronken, bleek een Nederlands stel te zijn op weg naar de Pyreneeën. Na een kort gesprek over het reilen en zeilen in Frankrijk met betrekking tot openingstijden en slaapplaatsen, zijn ze verder gegaan en ben ik me gaan melden bij meneer pastoor.
De Refuge van het parochie huis was prima. Een klein hokje met een stapelbed, keukentje en badkamer, waar je met je rugzak om niet kunt keren, maar voor mij was het prima. Het was gesitueerd in de gevel van de oude kloostermuren en om dat deze behoorlijk dik zijn was het binnen heerlijk koel. Na een heerlijke douche die ik wel verdient had, omdat ik sinds gisteren ochtend deze niet meer was tegen gekomen, heb ik een middag dutje gedaan om zo de slechte nachtrust van vannacht wat te compenseren.
Aan het einde van de middag heb ik mijn boodschappen voor de volgende dag gedaan, het is dan zondag en in Frankrijk is er dan na de middag niet veel open. Na nog wat biertjes op het terras en een pizza in bet restaurantje verderop, was mijn dag weer voorbij.