In Het Hart Van De Champagne

Mark was die ochtend al vroeg wakker, hij had al gedoucht en was zijn spullen al aan het inpakken, zodat hij na het ontbijt direct kon vertrekken. Hij had namelijk een etappe van 30 kilometer in de planning. Ik kan er moeilijk over oordelen, maar hoe zit dat toch met die Pelgrims die een aantal weken een groot stuk lopen en dit dan volgend jaar weer hervatten. Ze trekken er twee weken voor uit en kiezen er dan voor om van bijvoorbeeld van Reims naar Vézelay te lopen. De planning van die Pelgrims is waterdicht en er is, zo komt het mij over, geen ruimte voor verandering. Daarnaast, wanneer je na een paar weken op het moment komt van de bewustwording, zit het er weer op en kun je weer naar huis om in de sleur van aller dag te verzanden. Het zijn ook vaak getrouwde mannen die ik dit, tot nu toe, heb zien doen. Ik weet het niet, ik zal wel in een gehele andere mind set zitten. Ik zal er ook geen oordeel over vellen, het is gewoon wat ik constateer.
Nadat ik gedoucht had, zaten we met zijn tweeën aan het ontbijt. Corinne heeft nog even gedag ge zegt, maar moest die ochtend al vroeg weg. Mark was na het ontbijt dan ook direct weg. Natuurlijk elkaar een goede reis gewenst, waarna hij terug de heuvel op liep. De route eindigt namelijk niet altijd precies op de locatie waar je blijft overnachten, of beter gezegd verlaat jezelf de route om op je eindbestemming van die dag te komen. Mark was een echte route loper en zal dan ook elk stickertje passeren. Ik daarin tegen ben van de praktische kijk op de Camino, hoe kom ik zo snel mogelijk weer op de route. In dit geval was dat een kwestie van het dal verder in richting Epernay, om ter hoogte van Moussy de route weer op te pakken. Buiten dat had ik gisteren, voor mijn doen, best een lange etappe gelopen dus voor vandaag werd het een korte.
Wat ik al zei, daalde ik af vanuit Champillon naar de Champagne hoofdstad Epernay. Daar liep ik tussen het goud van Frankrijk, de uitgestrekte wijngaarden van de Champagne. Overal op de hellingen van de heuvels stonden ontelbare, strak uitgelijnde druivenranken. Ja, want vergeet niet, Champagne is gewoon gemaakt van druiven. Toen een benedictijn in de 17de eeuw experimenteerde met de wijn uit zijn voortuin om daar wat bubbels in te krijgen en blijkbaar is hem dat gelukt. En nadat de aristocraten en koningen het een hemelse drank vonden is de voortuinnaam de beschermde merknaam van deze wijn geworden. Anders was het gewoon een zure wijn uit de streek net boven Bourgondië gebleven. En verkrijgbaar in 3 liter pakken bij de Duitse supermarktketen. Het jaar 2017 belooft voor de Champagne een goed jaar te worden, de extreem warme juni maand zorgt ervoor dat het vocht niet in de druiven slaat, waardoor er schimmels kunnen ontstaan. Met die gedachte groeten ik dan ook iedere arbeider op de velden, want die weten waar ze het voor doen. Al lopen die ook net als ik heel de dag in die extreme temperaturen buiten in de zon.
Na ruim een uur lopen was ik in Epernay, waar de grote Champagne huizen van Moët et Chandon, Perrier-Jouët en Mercier gevestigd zijn. Omdat ik toch de tijd had vandaag, nam ik het er even van en ben op een terrasje midden in Epernay gaan zitten. Het was tegen 10 uur en mijn Nederlandse biologische klok snakte naar koffie. Tot mijn verbazing, of eigenlijk ook weer niet, werd naast mij aan een tafeltje de eerste Champagne fles al open getrokken. Het lijkt heel wat, buiten dan om voor 2 uur aan de drank te gaan, maar de eenvoudigste fles Champagne is hier goedkoper dan een glas bier. Ik ging toch maar voor een grand café noir.
Na een korte wandeling door de stad ben ik via Pierry naar Moussy gelopen. Champagne, champagne en nog eens champagne, alles staat hier in het teken van de bubbelende witte wijn. In Moussy vond ik een aardig hotelletje, precies waar de route weer verder ging en vond het dan ook een prima plek om te verblijven. Er was een kamer vrij en ik kreeg dan ook een sleutel van een kamer. En hoe kan het ook anders, de sleutelhanger was een Champagnefles kurk.
Ik besef dat er wel heel vaak het woord Champagne naar voren komt, maar daar moet je dan toch echt die huiswijnstokende benedictijn Dom Pérignon de schuld van geven.
s' Avonds heb ik gegeten in het hotel. Het restaurant zat behoorlijk vol. Zeker drie grote tafels met gezelschap en dan de overige tafeltjes. Ik had mijn plat du jours besteld, maar moest tussen het voor en hoofd gerecht toch wel enige tijd wachten. Als goed makertje en service van het restaurant, kreeg ik een heerlijke Champagne sorbet tussen door.
Na een prima maaltijd, met de Champagne kurk met sleutel in mijn hand, ben ik maar bubbelend gaan slapen. Daar lag ik dan in het hart van de Champagne.

Red. (Mocht het niet helemaal duidelijk zijn in welke streek dit heeft afgespeeld. U bent vrij dit in uw reactie te vermelden)