Het Vertrek, Camino 2022

Het eerste ochtend licht kroop al langs de gordijnen de slaapkamer binnen. Het eerste gezang was al te horen, van de vogels die net als ik deze ochtend vroeg uit de veren waren. Het was nog geen 6 uur in de ochtend toen ik mijn bed uit ging. Ik was de avond ervoor vroeg naar bed gegaan, maar eer dat ik echt in slaap viel was het toch al gauw 2 uur. Toch voelde ik me fris en fruitig en had er zin in om te beginnen aan mijn tweede Camino naar Santiago de Compostella. In tegenstelling tot mijn Camino van 2017, zal ik deze keer niet alleen lopen. Toen ik in 2017 mijn Camino liep, was de grootste volger van mijn reislog, mijn vader. Hierdoor is bij hem het idee ontstaan om ook zelf de Camino naar Santiago de Compostella te lopen. Een aantal jaar geleden hebben we dan besloten om samen de Camino te gaan lopen. Al snel waren we eruit, dat we wilden starten vanaf Le Puy en Vezaly.

Het was net na half 7 in de ochtend dat ik de deur achter me dicht trok. Het typische en klassieke begin van elke Camino. In de stilte en koelte van de ochtend liep ik door de straten van Tilburg op weg naar het centraal station. Ik had met mijn vader afgesproken om rond kwart over 7 op het station te zijn. Ter hoogte van de Oude Markt, ongeveer 700 meter voor het station, zag ik een man met rugzak en wandelstok lopen. Een typische pelgrim, dacht ik nog. Ik riep die ochtend voor de eerste keer "Buen Camino". Een kreet die ik de komende weken tot vervelends aan toe, dagenlijks zou roepen. De man keek om en, ja hoor, het was mijn vader.

Na een half uurtje wachten op het station, namen we de trein naar Rotterdam. Het Brabantse landschap lag er prachtig bij en schoof gestaag aan ons voorbij. In Rotterdam stapte we over in de Thalys, naar Parijs. De treinreis ging weer terug door het Brabantse landschap, het lag er nog steeds zo prachtig bij al een uurtje daarvoor. Echter schoof het landschap met ruim 280 kilometer per uur aan ons voorbij en voordat we het wisten, stonden we dan ook ik de hoofdstad van Frankrijk.  De aankomst was op Paris Gare Nord, en zoals bekent, is het gebruikelijk om vervolgens over te stappen, door naar een ander station te gaan. In ons geval moesten we naar Paris Gare Lyon. Middels Google Map was te zien dat dit een wandeltocht was, dwars door Parijs, van ongeveer een uur. Maar Parijs, zou Parijs niet zijn dat wanneer je op het station 1 verdieping naar beneden gaat, je in de spellonken van de Parijse metro terecht komt. Met een enkeltje metro, kun je overal naar toe in Parijs. Zo ook wij, na nog geen 7 minuten stonden we op het station Paris Gare Lyon.

Op het station stonden wel 12 TGV's klaar om te vertrekken naar zuidelijkere oorden. Na enige tijd zoeken hadden we de TGV gevonden die voor ons bestemt was. Eenmaal ingecheckt, duurde het dan ook niet lang dat we vertrokken. Wederom haalde de trein een snelheid van 300 kilometer per uur, dit werd dan ook netjes door de conducteur omgeroepen. Als of dit een waarschuwing was om niet meer uit te stappen. Nou was ik dat al niet van plan met 50 kilometer per uur, maar dit terzijde.

Na ongeveer 2 uurtjes stonden we op het station van Lyon. Tijdens een korte wachttijd op onze aansluiting, hebben we buiten het station onze meegebrachte lunch genuttigd. De temperaturen hier in Frankrijk zijn al dusdanig hoger dan in Nederland, dat het echt wel nodig was om in de schaduw te gaan zitten.

Vervolgens hebben we de trien naar St. Etienne gepakt, om daar over te stappen in de trein naar onze eind bestemming, Le Puy en Valey. Eenmaal in St. Etienne, zagen we dat de trein naar Le Puy pas over een uur vertrok. Tja, de Camino geeft en neemt, en dus deze tegenslag maar geaccepteert met een koude halve liter bier op het terrasje voor het station. Soms zit de Camino niet echt tegen.

De treinreis naar Le Puy duurde toch nog anderhalf uur, over een afstand van nog geen 60 kilometer. De trein reed door de vallei langs de rivier de Loire. Een kronkelige, hobbelige rit langs de rotswanden en afgronden. Het werd bij ons dan ook al snel het "boemeltreintje" genoemd.

Het was net iets na half 8 in de avond, dat we voet zette op Le Puyse bodem. Het was me al snel duidelijk dat er weinig lokalen deze trein gebruiken, want iedereen die op het station uitstapte had wel een rugzak om. Of het moet mij ontgaan zijn, dat de lokale klederdracht, wandelschoenen, rugzak en stok moet zijn geweest. Buiten het station was meteen een bord te zien, waarop de richting van de Camino stond aan gegeven, maar dat was voor latere zorg.

Na een kort stukje lopen, kwamen we bij ons hotel aan. Even inchecken opffrissen en de stad in. Bij een restaurantje in het centrum hebben we heerlijk gegeten met natuurlijk een goed glas wijn. Nog even door het historische centrum geslentert, alwaar we de eerste hoogte meters al hebben gemaakt, om vervolgens moe maar voldaan van de lange reis en het goede eten te genieten van onze wel verdiende nachtrust.

Morgen zal in teken staan van de voorbereiding van onze start op de Camino.