Over De Oude Spoorbaan

Omdat er vandaag heel wat kilometers op het programma staan en er nog wat kilometers zijn overgebleven van gisteren, was ik om 8 uur alweer aan de wandel. Omdat ik nu niet over Jodoigne hoefde te lopen, gaf de huisbaas nog wat aanwijzingen om zo via de kortste weg naar de oude spoorbaan te lopen. Over een Kasseiweg liep ik het dorp uit en de velden in. De arbeiders waren met grote getalen al op het land bezig. De Kasseiweg liep verder de heuvel af, alwaar in het dal een provinciale weg het idyllische aanblik deed verstoren. De Kasseiweg liep aan de overkant van deze weg verder tussen de korenvelden en bracht mij bij een oud kerkje in het dorpje Huppaye. Vanaf daar kon ik mijn route vervolgen over de oude spoorbaan richting Édhezée.
Eenmaal op de oude spoorbaan, dat inmiddels een geasfalteerd fietspad is, vlogen de kilometers onder mijn voeten door. Het was relaxed lopen en het grootste gedeelte van de spoorbaan was voorzien van singels van bomen, waardoor er altijd wel schaduw was. De spoorbaan kruisten een aantal keer een doorgaande weg, maar deze liep dan over een oud, met baksteen gemetseld viaduct.
Vroeg in de middag was ik in Éghezée en omdat er op de camping geen eetgelegenheid aanwezig was koos ik ervoor om in het dorpje te eten. Het was nog te vroeg voor een maaltijd, dus koos ik voor het terrasje op het dorpsplein. Ik was op dat moment de enige klant, maar na verloop van tijd zat heel het terras vol met locale bekende die daar hun vrije dag besteedde. Het was immers hemelvaart, en wat bleek, geen winkel of restaurant was open in het dorp. Hierop de keuze gemaakt om naar de camping te gaan en dan maar mijn eigen droogvoer pasta te nuttigen.
Richting de camping lopende, was ik het dorp nog niet uit of was daar een heuse jaarmarkt. Het zou gek moeten lopen, wanneer ze daar geen eten verkopen. En inderdaad, met een gigantisch brood en een Bourgondische worst in mijn rugzak, liep ik verder naar de camping. De camping bleek helaas, in plaats van 3 kilometer, 6 kilometer weg te liggen. En dit lopend over een provinciale weg, zonder schaduw, gaf mentaal toch wel even een domper. Maar aan alles komt een eind en zo ook aan de weg naar de camping. Eenmaal op de camping, besefte ik me dat ik 6 kilometer van de route af was en deze kilometers over dezelfde weg terug er als bonus bij zou krijgen. Al genietend van mijn brood en een heerlijk stuk worst, plande ik de route voor morgen. Ik zag dat de oude spoorbaan na een kleine 10 kilometer in Westelijke richting afboog, waardoor ik niet alle 6 kilometer terug hoefde te lopen, maar door gewoon een doorsteek te maken in Zuidelijke richting ik net zo snel weer op de route zat. Met dit plan viel ik dan ook voldaan en gerust in slaap.