De Voorbereidingsdag

De eerste nacht niet in mijn eigen bedje. Ik ben op zich niet zo'n moeilijke slaper in een vreemd bed, maar toch duurde het wel een paar uurtjes voordat ik in slaap viel. Dit mede door het feit dat onze slaap kamer aan de straat kant grenzde en dat er dat diep in de nacht de auto's, motoren en brommertjes met hoge snelheid voorbij reden. Ik ben niet snel geneigd om oordopjes in te doen, maar naar enige tijd me hier toch maar aan overgegeven. Na verder een prima nachtrust rond een uur of half 9 maar op gestaan. Omdat we ervoor hadden gekozen om niet te ontbijten in het hotel, zijn we het centrum in gelopen op zoek naar een bakkie koffie en iets te eten.  Op de hoek van de straat zat een echt typisch Frans barretje. Zo eentje met een witte meubelplaten bar en TL-verlichting. Aan de bar zaten een aantal echte Fransmannen druk in gesprek. Voor hun stond bij allen een klein glaasje witte wijn. Tja, zo gaat dat in Frankrijk. We besloten om verder maar het centrum in te lopen op zoek naar een iets meer toeristisch terrasje. Het was inmiddels toch al na 9 uur en het viel ons op dat alle terrassen nog opgestappeld stonden of leeg waren. Blijkbaar hangen ze hier in Frankrijk wel vroeg aan de bar, maar gewoon een bakkie koffie op het terras hoort niet bij het Franse zondag ritueel.

Een half uurtje later zaten we midden in Le Puy op het terras aan een behoorlijk sterke bak koffie. Oh ja, ik herkende het weer, de typische Franse koffie. Heerlijk van smaak, maar sterk. Het duurde dan ook niet lang na de eerste slok, dat ik binnen al moest vragen waar de toiletten zijn. 

Na twee heerlijke grote koppen koffie, nog even wat lekkers gehaald bij de plaatselijke bakker. Een grote punt boter koek, ach wie kijkt er naar de calorieen wanneer je nog 1600 kilometers voor de boeg hebt. Vervolgens de berg beklommen naar de katedraal van Le Puy, om daar onze Credencial's (stempelkaart) en route boekjes te halen. Eenmaal boven, bleek de hoofdmis bezig te zijn, dus helaas. Op een bordje was te lezen dat om 2 uur in de middag het aanmeld punt weer open was. Laten we zeggen dat de klim niet helemaal voor niets is, want het is en blijft een voorbereidings dag, dus dit hoort er ook bij.

Om de tijd te doden, zijn we maar (weer) op een terrasje gaan zitten. Denk nu niet dat dit voor de ontspanning was, maar er moest natuurlijk ook huiswerk gemaakt worden. Beide zijn we dan ook druk geweest met het schrijven van onze blogs en het voorbereiden van de etappe van morgen.

Aan het eind van de middag nog een kort middag dutje gedaan om vervolgens in het centrum te gaan eten. Dit keer hebben we besloten om ons maar te gaan gedragen als echte Pelgrims. Daarom gegeten bij een klein restaurantje, waar voor de deur een groot bord stond met de tekst "Pegrims Menu". Dit houdt vaak in dat je voor een schappelijke prijs het dagmenu krijgt met een glas wijn, voor een leuke prijs. Zo stond er op het menu: Linzen uit Le Puy, met beenhammetje in mosterd saus en een kaasplankje na. Dit alles voor maar 18 euro. Ik vroeg me wel af wat ze bedoelen met menu van de dag, of heb ik het verkeerd vertaald en moet het zijn menu van elke dag, want 5 jaar geleden was dit precies hetzelfde. Maar zoals het gezegde luidt, "Never change a winning team".

Na een prima voorbereidingsdag, zijn we op tijd naar bed gegaan. Omdat de weersvoorspellingen aangeven dat de temperaturen behoorlijk op gaan lopen er voor gekozen in de vroege ochtend te vertekken. 

Morgen de eerste kilometers op de Camino