Tussen Het Koren Door

12 juni 2017 - Bazancourt, Frankrijk

Deze ochtend hing mijn tijd schema af van de openingstijden van de lokale middenstand. De supermarkt ging om 8 uur open en de Bar, aan de overkant van de straat om 7 uur. In de Refuge was helemaal niets, dus mijn ontbijt moest buiten de deur. Om half acht zat ik in de Bar tussen de werklui te genieten van een petit café, lekker sterk en goed van smaak. Enigszins werd ik raar aangekeken, want de Fransen hier gooien er al snel twee zakjes suiker in, maar ik drink hem gewoon zwart. Na de koffie was het een kwestie van oversteken om mijn boodschappen te doen en om half 9 was ik goed en wel onderweg.
Nog maar amper buiten het dorp zag ik een man met rugzak voor me uit lopen. Bij het bruggetje van het kanaal koos hij ervoor om zijn rugzak af te doen, te gaan zitten op een bankje en het boekje van de Camino te raadplegen. Langzaam naderde ik de man en koos er voor om aan de overkant van de weg te gaan lopen, zodat ik hem wel gedag moest zeggen. En zo geschiedde, ik zei bij het passeren gedag en we raakte aan de praat. Hij bleek een man uit Vlaanderen die bezig was met de route naar Santiago. Dit deed hij in etappes, want van moeders-de-vrouw mocht hij niet langer dan 3 weken van huis. Hij bleek die ochtend al om 6 uur vertrokken te zijn en had er dan ook al 10 kilometer opzitten. Hij vertelde mij dat hij de GR-route volgde aan de hand van het boekje dat ik voorheen ook had. Hij was er inmiddels er al wel achter dat de routes vaak langer zijn dan de Camino. Na een korte route studie zijn we beide onze weg gegaan.
De weg naar Bazancourt was gericht, maar hield wel in dat het dwars door de graanschuur van Frankrijk liep. Daar liep ik dan, kilometers tussen het koren door. Of stukken met tarwe, bonen of bieten. Na enige tijd was op kilometers afstand de gigantische suikerfabriek van Bazancourt al te zien, maar er lagen nog vele koren velden tussen. Ook vandaag was het weer erg warm en het was in deze open vlaktes niet altijd gemakkelijk om een schaduwrijk plekje te vinden.
Rond 3 uur liep ik het stadje binnen en melde mij bij het gemeentehuis. Ook Bazancourt heeft een overnachtings plaats voor een aantal Pelgrims, maar helaas waren deze allemaal al vergeven. In het dorpje was een hotel met Pelgrim prijzen en dat werd dan ook mijn slaaplocatie. Onder in het hotel zat de lokale bar en al het werkvolk kwam daar na het werk hun biertje drinken. De jongeren in Frankrijk spreken redelijk Engels, dus een gesprek was zo aangeknoopt. Ik heb zelfs de plaatselijke Indiana Jones mogen ontmoeten. Het was niets meer dan een man op leeftijd met een zomerhoed en een dolk aan zijn broeksriem, maar in Frankrijk ben je dan al gelijk een beroemdheid. Na een late, maar goede maaltijd ben ik mijn kamer maar gaan opzoeken, want morgen is het knooppunt Reims.

Foto’s

1 Reactie

  1. Petra van Dijk:
    24 juni 2017
    Super zoals je de route beschrijft. Ik geniet op afstand met volle teugen van je verhalen. Succes verder !!