Doorsteek Naar Namur

Omdat het vandaag een warme dag zou gaan worden, ben ik al vroeg in de ochtend vertrokken.
De gehele camping was nog in ruste op een man in roze badjas na, die zijn hondje aan het uitlaten was. Nadat ik de sleutel had gedeponeerd in het postvak ben ik het terrein van chateau de la Bas afgelopen. Omdat de camping ruim 5 kilometer van de route af lag, moest ik deze provinciale weg weer terug lopen. Dit deed de motivatie geen goed en ik had het gevoel alsof ik er mentaal al doorheen zat voordat de dag nog maar begonnen was. Ik had gisteren avond natuurlijk mijn kaart studie gedaan en zag dat de route na ongeveer 10 kilometer weer zou afbuigen in Westelijke richting. Ik had dan ook het plan gemaakt om de eerst mogelijk afslag richting het Zuiden te nemen om zo een doorsteek te maken naar Namur. Ik zou dan mijn weg vinden door ouderwets kaartlezen.
Rond 11 uur nam ik mijn tweede pauze in het plaatsje Warisoulx. Ik had er al 10 kilometer opzitten en over een kleine 3 kilometer zou ik weer op de oude spoorbaan naar Namur terecht komen. Ik begon al behoorlijk honger te krijgen en heb dan ook het brood en worst met walnoten (van de jaarmarkt van gisteren) genuttigd. Net voordat ik weer wilde aanlopen werd ik aangesproken door er dame, deze mij vroeg of ik naar Santiago liep. Vol trots antwoorden ik dat dat het geval was. In gebrekkig Nederlands, Engels en Frans door elkaar vertelde deze dame dat zij in 2010 de route ook had gelopen. Ze vertelde dat het een geweldige ervaring was en met deze opsteker zag ik de dag weer helemaal zitten.
Voor mijn gevoel vloog de tijd en leken de kilometers korter, voordat ik het wist zat ik op de oude spoorbaan en liep ik richting Namur. Na een klein half uurtje kwam ik mijn eerste Pelgrim tegen. Ik zag een man in de schaduw van het viaduct met rugzak naast zich op de grond zitten. Ik gokte erop dat het een Nederlander was en jawel, dat bleek hij ook te zijn. Hij was vanmorgen van dezelfde camping vertrokken en liep vandaag ook naar Namur. Hij had sinds gisteren niets meer gegeten en dwong zichzelf nu aan een droogvoerzak met peestamp. Na een kort gesprek heb ik hem een smakelijk eten en een goede reis gewenst en ben weer aangelopen.
De Oude Spoorbaan volgde een kronkelige weg tussen de heuvels en om het hoogte verschil te minimaliseren waren er stukken uitgehakt, waardoor het eerste rots gesteente te zien was. Na een klein uurtje liep ik de stad Namur binnen. Ik merkte dat ik al gewend was geraakt aan het buitengebied, want de stad was lawaaierig, druk en de verkeerslichten zag ik niet eens staan. Net 2 kilometer buiten de stad heb ik ingecheckt bij een jeugdherberg. Ik moest wel met mijn tentje in de tuin want alle kamers waren vol. Dit in verband met het feestweekend in Namur. Omdat het de volgende dag wel erg warm werd besloot ik een dag te blijven. Zo kon ik lekker de stad verkennen een terrasje pikken en hoefde ik niet op de tijd te letten. Zo geschiedde, en het bleef nog lang onrustig in Namur.